Thoughts Unleashed

భగ భగ మండుతున్న సూర్యుని తాపంతో ఈ మహానగరం మునిగి  ఉండగా  వేసవి  కాలపు  వేడి  గాలులు మెలమెల్లగా వాటి  రాకను తెలుపుతుండగా  జలజలా పారే సేలయేళే వడగాలుల తాకిడికి కదలలేక సేద తీర్చుకుండగా నా ప్రియ భాగ్యనగర రైలుస్టేషన్ లోపలికి వచ్చి ఆగింది నా రైలు సుధీర్గంగా   ఎప్పుడెప్పుడు ఇంటికి వెళ్తానా అని వడివడిగా బయటకి సాగెను నా అడుగులు  చుట్టుపక్కల మళ్ళి మళ్ళి చూస్తూ ఏదైనా మార్పుకోసం వెతికేను నా కన్నులు  బిజినెస్ పని మొదల్కొని పిచాపటి మాటల వరకు అన్ని సాగే ఆ ఇరానీ కేఫెలు  ఎప్పుడైనా ఎక్కడైనా కడుపుబ్బా తినేందుకు రోడు పక్కనే ఉన్నా ఛాట్ బండ్లు  నగర చరిత్రకీ అభివృధికీ అద్దంపట్టే ఆ కళాఖండాలు ఇంకా నవనూతన కట్టడాలు తమపర భేదాలు లేకుండా అన్ని పండగలలో ఘనంగా...

మదిలో పులకింతలు మ్రోగించే మేళ తాళాల నడుమ  అంబరమే వంగి చూస్తూ చేసిన కేరింతల మధ్యన  ముక్కోటి దేవుళ్ళ ఆశిరవాదలే చిరుజల్లులై కురిసిన వేల  శ్రవనానందకరమైన వేద మంత్రాలూ నలుదిక్కుల మ్రోగిన వేల  ఇక కానివ్వండీ అని గడియారం ముహూర్తాన్ని సమీపించగా  ఇక తానూ కూడా నిలవలేనని  అడ్డుగా ఉన్న తెర  నేలకూలగా తలవంచిన వధూ వరులు ఓరకంట ఒకరినొకరు చిలిపిగా చూసుకోగా తలపై జీలకర్ర బెల్లం పెట్టి ఒక ఇంటి వాడు అయ్యాడు మా అన్నయ్య పెళ్లి పనులో అటూ ఇటూ హడావిడిగా తిరుగుతూ ఉండే పెళ్లి పెద్దలు ఎన్నాళ్ళకో కలిసిన చుట్టాలతో ముచ్చట్లలో మునిపోయిన బంధువులు అమ్మా నాన్నల చేతులు విడిపించుకొని మండపమంతా తిరిగేసే చిన్నారులు  వీటనిటిమధ్య ఎప్పుడెప్పుడా అని ఊరించే పెళ్లి భోజనాల ఘుమఘుమలు అప్పుడే కలిసిన కొత్త కొత్త గ్యాంగులు అంతలోనే మొదలైన మా అల్లర్లు శృతి చెప్పిన చీమ ఏనుగు జోకులు, శ్రీ గాడి సమయానుకూల చమక్తులు కీర్తనకు చెప్పిన ఇంజనీరింగ్ విశేషాలు, అను చెప్పిన చిన్ననాటి కహానీలు దీనికి దానికి అని లేకుండా ప్రతి చిన్నదానికి ఫక్కుమని మా నవ్వులు అన్నిటా తన పెద్దరికాన్ని కాపాడుకోడాన...

నీ యవ్వనాన్ని తాకాలని ఉవ్విళ్ళూరుతూ పడిలేస్తున కెరటాలు  నిను  చూసి అబ్బురపడి నీకై ఆశగా వంగిన ఆ హరివిల్లు వర్ణాలు  నీ పాద స్పర్శకే తన్మయత్యం చెంది ఎగిరి దుమికే ఇసుక రేణులు ఇవేమీ పట్టనట్టు లోలకంలో కదిలే ఆ నడుము వయ్యారాలు  చూసిన ప్రతిసారి మ్రోగును నా గుండెలో ఆనందపు సరిగమలు నిను చూసిన ఆనదంలో నీ చెంతకే పరుగులు తీసెను నా అడుగులు  అంతలో ట్టక్కున తెరుచు కొనెను మంచి నిద్రనుంచి నా కన్నులూ ఆహా!! ప్రతిదినం నీ దర్శనం నాకు ఈ కలల సామ్రాజ్యంలోనేనా లేక ఎన్నటికైనా నిన్ను కలవాలనే నా చిన్న కోరిక తీరేనా  నేనో  కవినైనా కాకపోతేనే నీ ముఖ ఖవలికలు వర్ణించుటకు  శిల్పినో చిత్రకారుడినో కానే నీ సౌందర్యాని చెక్కి చూసేందుకు ఎన్నాళ్లని ఇలా నా కలలో మెదులుతూ ఊరిస్తూ ఉంటావు   నాకై ఓ క్షణమైనా కనిపించి ఈ మనోవేదన దూరం చెయ్యవూ కలలోనైనా నిను చూసేందుకు  నిద్రలోనే జీవితం గడిపెయనా  లేక నిద్రాహారాలు మాని నీ వెతుకులాటలో ప్రయాణాలు సాగించనా ఎదీ తేల్చుకోలేక మదనపడే ఈ మనసుకు జవాబు దొరికేనా  ఈ సంగ్దిత్త పరిస్తితి నుంచి బైటు వచ్చే మార్గం కనిపించేనా 

Wrote somewhere in June after my first ever flight journey on 11/06/2010 With the seat belt tightened around, I lie Counting every second till its time to fly as the flight started racing to its top speed I could feel the blood rushing in my head May be the nervousness of my first ever flight taking off or the sight of hot air-hostesses making their way off  even with strong ACs blowing right onto my head I was busy wiping the sweat off my forehead While I was caught up in calming my nerves down with a hint of jerk, the flight made its way off the town As my first ever flight started parting away from ground I could see a rushing concrete jungle being left behind within another few moments, I knew I was in mid-air where such a huge flight moved just like a feather in air I was lost peeping through window, with mouth wide open As if a child seeing his 'long-awaited birthday present' open I hardly knew how the next few hours of journey went on until I saw a series of lights ...

పురి విప్పి ఆడే నేమలివే నీవైతే నిను తాకాలని ఆరాటపడే చిరుజల్లునవుతా ఇప్పడే విరిసిన పారిజాత పుష్పానివే  నీవైతే నీపై వాలే ఆ తేనెటీగ నేనవుతా స్వేచగా తిరిగే పక్షివే నీవైతే నీతో కలిసి ప్రయాణం చేసే గాలినే నేనవుతా గల గల పారే సెలఎరువే నీవైతే నీతోనే జీవనం గడిపే ఒక చేపనవుతా నాతొ జీవితం గడిపే అర్దాన్గివే నీవైతే నా సర్వస్వం అర్పించి నీకు దాసోహమవుతా In English :) Puri vippi aade nemalivee neevythe ninu taakalani aarata pade chirujhallunavuthaa ippude virisina paarijaata pushpanive neevythe neepai vaale aa theeneteganavuthaa swechaga egiree pakshive neevythe neeto kalisi prayanam chese gaalinavutaa gala gala paare selayeruve neevythe neetone jeevanam gadipe oka chepanavuthaa naato jeevitham gadipe ardhangive neevythe naa sarvasvam arpinchi neeku daasohamavutaa

చంద్రునికయీ ఎదురుచూసే  ఆ  కలు వలకే తెలుసునేమూ నీ కన్నులు  కలలు కనే  ఆ  రాకుమారిడి  నగుమోము ప్రతి నిమిషం అలలతో ఎగసే  సంద్రానికే తెల్సునేమూ నీ కళ్ళలో దాగి ఉన్న ఆ  ఆలోచనల యొక్క దఘ్నత చెప్పక  చెప్పక  చెప్తున్నవి  ఎన్నెనో  కథలు నీ  కన్నులు అవి  అనువదించ  కోరితే  కరువయి నవి  తెలుగు  భాషలోని  పదములు నీలో కలిగే ప్రతి అలజడికి సాక్షం ఆ కన్నులు నీలో మెదిలే ఆలోచనల ప్రతి బింబం ఆ నయనములు ఎందరినో దరి తప్పించగల ఆ సమ్మోహనా నేత్రములు అవి చూసిన ప్రతిసారి మ్రోగును గుండెల్లో సరిగమలు          For all those who can't read Telugu, here it in written in English font :) Chandrunikai eduruchoose kaluvalake telusunemo nee kannulu kalagane aa raakumaridi nagumomu prathi nimisham alalatho egasi pade sandranike telusunemo nee kallalo daagi unna aa alochanala dhagnatha (means depth) cheppaka chepp...

భగ్గుమంటున్న సూర్యుని వేడి ఈదురు గాలులు సన్నని నాగుపాములా మెలికలు తిరిగిన రైలు పట్టాలు అనుక్షణం సంగీతం పడుతున్న చుక్ చుక్  శబ్దాలు ప్రతినిమిషం ఆకలి దప్పికలు తీర్చే తినుభండారాలు సీటు కోసం టి.టి వెంట తిరిగే యాత్రికుల కష్టాలు ఏమని చెప్పను నా రైలు ప్రయాణ విశేషాలు ప్రతి నిమిషం కొత్త భారతాన్ని చూపించిన ఆ దృశ్యాలు ఎన్నడూ చెయ్యలేదు ఈ  ముపై  ఆరు గంటల ప్రయాణం ఎన్నడూ మరువలేను నా మొదటి ప్రయాణ అనుభవం భారంగా సాగుతూ రైలు ఆగడానికి వచ్చిన ప్రతి క్షణం ఎందరు ఎక్కుతారో అని దడదడలాడెను నా హృదయం ఎప్పటికీ తగ్గని ఈ టికెట్ లేని ప్రయాణికుల ప్రవాహం నా సీట్ ఏదో నేనే మర్చిపోయేలా చేసిన ఆ తరుణం అప్పుడప్పుడు ఊరిస్తూ వచ్చే సెల్ ఫోన్ సిగ్నళ్ళు ప్రతి రాష్ట్రానికి స్వాగతాలు చెప్పే ఆ తీయని సందేశాలు రైలు రాకను తెలిపే స్టేషన్ లోని ద్విభాషా అన్నౌన్సుమెంట్లు ఇవేమీ పట్టనట్టు తమ లోకంలో ఆటలాడు పేకాట వీరులు రైలు ఎక్కామన్నసంభ్రమములో అల్లర్లు చేసే చిన్న పిల్లలు తమవారి జాగ్రతలు చూస్తూ ప్రకృతిని ఆస్వాదించే భార్యామణులు అస్సలు ప్రపంచమే అది అన్నట్లు ఫోనులో బతికేసే సుందరాంగులు ఇవ...

ఇరవై  ఏళ్ళుగా ఎప్పుడూ చూడని ఈ సౌందర్యం హట్టాతుగా ఎదుట వస్తే ఏమవును నా హృదయం ఎన్నడూ ఊహించని ఈ అద్భుత తరుణం కలయూ నిజమో తేల్చుకోలేని సంగ్దిద్దం చిరుగాలులకి లయబద్ధంగా నర్తించే నీ కురులు చిరునవ్వుల్లు చిలికించే నీ మధుర అధరాలు చూపులతోనే మనసు దోచే నీ నయనాలు చంద్రునికే  ఈర్ష కలిగించే ఆ  మేని అందాలు చూడగానే అర్పించా నీకయి నా పంచప్రాణాలు చూస్తూనే గడిపేస్తా నీకయి ఎన్నెనో యుగాలు తొలిచూపులోనే  పలికించావు నా హృదయంలో సుస్వరం  మలి చూపులోనే  అర్పించా నీ పాదాలపై నా సర్వస్వం నీతో మాట్లాడాలని ఉవ్విళ్లూరెను నా యవ్వనం నీ చెంతకు వస్తే మూగబోయెను నా కంట్టస్వరం ఏమని చెప్తే తగ్గును నా మదిలోని ఈ భారం ఎన్నడు తెలియను నీకు నా చూపులోని భావం తెలియక చస్తున్న నీకు నా మీద ఉన్న అభిప్రాయం అడగాలంటే అడ్డువస్తోంది నీ మీద ఉన్న అభిమానం నీతో గడిపిన ఆ అపురూప క్షణములు మధురమే నీకై విడిచిన ఆ విరహపు నిట్టూర్పులు మధురమే నీకై నా హృదయంలో కలిగిన అలజడులు మధురమే నీతో కలిసి బతకాలని ఆశించే నాలోని ప్రేమా మధురమే

 This is what happens if we go for GATE exam with hardly any preparation..... One hour to time pass and nothing else around except for the unused "Space for Rough Sheet"   This is my Question Paper Amidst the whiling of local train roaring of flights above the plane Cool breezes soothing the brain squirrels running across the lane I was ready to start my exam in a while While all those dusty wooden benches uncleaned blackboard with lots of scratches reminded me of all those school batches I start my exam, refining those memory patches Calmly a look around the exam hall showed the nerves of one and all looking into the paper, hopefully solving each of them, cautiously checking the running time, nervously everyone were into their world, wholly till they could answer all of them, confidently In the last minutes of completion with few doing final verification few others waiting for this termination I struggle to make this compilation without notice of the one in invigilat...

Relishing the drift of my hair Feeling the essence of cool air Risking myself with one foot in air I travel on footboard of bus with care Sluggish is the pace of traffic everyday With innumerous people following my way When every minute passing like a decade When every metre looking like an acre Suddenly bus stops at a key junction And people get down in counts of million Glad I was seeing the whole bus almost empty Before I realized there is something else too empty My long pocket with a small mobile was also empty How knack was he to get that off my pocket Without even creating a any signs of suspect So now I lose my first ever mobile Just a week after its hundredth repair Oh! You senseless heartless burglar You will repent for this till your funeral Though it was at the edge of its life It is still my little dear friend of life

In the middle of this hot summer As if a rain drop occurred with thunder As if a lightning struck with tender You caught my sight in wonder Where were you these many years Which I spent with dreams of yours Thanks to those incapable traffic measures Which couldn’t make the traffic fierce Tired I was peeping through bus’s window Looking at long queues of grunting motors Right then you came with wings of “pleasure” Creating ripples with that smile of treasure One glance you gave from the edge of your eye Oh! How worthy was that! It made me high Before I could smile back and say ‘hieeee’ Infinite horns blew reminding you to bid me ‘bye’ Having nothing to do, dragging the bike with a sigh You raced through the traffic streams in a while

They fought some thousands of battles Crossed through millions of hurdles Went through infinite pains and struggles Sleepless nights they spent waiting for you Restless days they spent working for you Just to make sure you were never in tears Sorrow and hunger went in vain When they saw you jump in gain They Prayed every god to bless you a boon Never dreamt you would leave them a bane For all those endless sacrifices they made For all those priceless dreams they had Was left to live with nothing in hand Oh! You heartless business freak How could you make their heart break This is no business to earn a living It is a gratitude to be given serving For all the children,children of such dear parents, Please dont even think of abandoning them. You are the only one they lived for and you are the only one who can make them live.

How lucky was world on this day Born an angel bringing joy in air Twenty years it’s been she is here Bringing smiles to all those her near Very few years we knew each other Yet lots of memories to share and cheer Ready to help and values her friends That’s what keeps her aloof in friends Many a moments she made me cheer By lending alms whenever in require What can I gift this angel of joy May be a few praising words of mine May you reach the world so high Like a diamond in the sky Wish you a very Happy Birthday Sushmita

This was all we were asked to do today in my Minor..........write Acrostic Poems and here are a few which I wrote.... On M Santosh Kumar on his request M y God!!! I never realised it S atires is what he cracks in K iller he is with those instincts On LOVE after ma'am reminding we are close to Feb 14th L eaning on you under an O ak tree,I enter a V ast world of happiness E verything we are in is sheer bliss

There were very few moments I spent with you But many when I spent thinking of you Words aren’t enough to say how much I miss you Just that I could never tell this to you You changed me from what more to what not You revealed another side of mine to me May be I dint spend whole thinking of you But spent enough to have sleepless nights Infinite trials I made to let you know this But hardly could even hint you of this Years have gone by and years would go on But never will I not love you nor will my heart move on

People said we aren't learning They even said we aren't living We aren't living with a fire in us but doing stuff because of fear in us we closed all the doors of satisfaction and started craving for showing off And they said more and more on this How true they were!!! How true!!! I don't remember when i last lived I have been bluffing myself of living by saying that i am enjoying to the core when there is nothing entering core Work is not being done with love in it its being done because to be done Jobs are taken not to use ur learning but to just hike-up your earning Where are we heading through these into modernization or materialization We don't have fire in us to achieve we just have a fear in life to live

Here begins the cultural fest of IITMadras bringing in new colors to the city of Madras Its a fest that goes on for just four days but stays forever at the back of minds A fest which blends classical with western makes you feel you are right into heaven A week of night-outs for the coords and a week of chillouts for others Its an eye feast for the boys over here with so many colors flying all around Let it be informals or formal shows never ever anything is free from rush creative ideas and intellectual talk on one side unnecessary and kuntry events on the other people searching partners for dancing others trying to get themselves enjoying Its all packed and ready to unleash just an hour and then "Saarang begins...." http://saarang.org/

In an hour or two, I turn twenty In these years I learnt plenty Next coming is no more learning Its experience that makes earning Its a phase that all should go through But very tough to traverse though A shift of balance from immature to mature A point of inflation for the attitude curve A period of beckoning responsibilities But still dint have that capabilities A shift from childishness to manly look A shift from irresponsible to the decision taker A shift which no one likes to take over But had to take it with smiles all over It marks end of an excited teenage But is a beginning to new package So here I go with just an hour to go To turn twenty and take the heat on

As another year passed by again I was left with lot to gain It was an year of pricking thorns but had something to still keep me on It was an year of confidence hype before that stripped me off all I had All that I see was full of colours and bright but nothing led me to that source of light A break was what I was waiting for and it is what this year was meant for Many a years have passed through but none made me feel this true It was an year of unbearable pain leading to despair of win or gain But at the verge end of this mire flat flip of 180 lit a pinch of fire A change of state in matter of fraction leading me into a state of reincarnation Now those loud screams catch my ear which wish everyone a Happy New Year

An old poem... it went missing from my blog suddenly.... had no other option but to find the original file and re-post this here. For all those who read it before, its revision time and for others - Have fun :) A day ends with a sleep for everyone But a new day starts from me then A day where I am what I am A day where I achieve things I lost It’s a day of unbelievable imagination I stop British from entering India I avoid both the World wars I save my country from getting looted I play cricket for the country After hitting McGrath for 36 in an over I get the whole aussies out in 3 overs I do everything and I am everywhere These days turn romantic at times I see a girl, clad in white dress With a smile of a child As bright as a rising sun As cute as blossoming flower Caring and beautiful as an angel The moment I go upto her and Try to talk something for a while My day reaches its end with a THUD on my door And people scre...